જીવન-મૃતà«àª¯à«
રોજના જેવી ઠસવાર હતી. મારે àª"ફિસે જવાનà«àª‚ હતà«àª‚. આંગણામાં પડેલà«àª‚ છાપૠઉઠાવી મે પહેલા અને છેલà«àª²àª¾ પાના પરના અગતà«àª¯àª¨àª¾ સમાચાર પર નજર નાંખી. આ શà«àª‚? છેલà«àª²àª¾ પાના પર મારી તસà«àªµà«€àª° જોઈને હà«àª‚ ચોંકી ઉઠà«àª¯à«‹. ઠમારા અવસાનના સમાચાર હતા! મને àªàª•à«àª¦àª®àª†àª˜àª¾àª¤ લાગà«àª¯à«‹. ' હા ! કાલે રાતà«àª°à«‡ સà«àª¤à«‹ હતો તà«àª¯àª¾àª°à«‡ છાતીમાં થોડà«àª‚ દà«àª–તૠહતà«àª‚ ખરૂં. પણ પછી તો હà«àª‚ ઘસઘસાટ ઉંઘી ગયો હતો ને? ' હà«àª‚ ઘડિયાળ તરફ નજર કરà«àª‚ છà«àª‚. 'અરે! દસ વાગી ગયા છે. મારી ચા કà«àª¯àª¾àª‚ છે? અરે! મારે àª"ફિસ જવાનà«àª‚ કેટલà«àª‚ મોડà«àª‚ થઈ ગયà«àª‚ છે? મારો બૉસ મારા પર ખીજાશે. અરે! બધા કà«àª¯àª¾àª‚ જતા રહà«àª¯àª¾àª‚? અરે! મારા આ રૂમની બહાર બધા કેમ àªà«‡àª—ા થયા લાગે છે?' 'અરે! આટલા બધા લોકો! ચોકà«àª•àª¸ કાંઇક ગરબડ લાગે છે. અરે ! કોઈક રડી રહયાં છે તો બીજા ચà«àªªàªšàª¾àªª ઉàªàª¾ છે.' 'અરે! આ શà«àª‚? મારà«àª‚ શરીર તો ફરà«àª¶ પર પડેલà«àª‚ છે. અરે! બધા સાંàªàª³à«‹ હà«àª‚ તો અહીં છà«àª‚, ઠશરીરમાં નથી.' 'કà«àª¯àª¾àª‚ કોઈ મને સાંàªàª³à«‡àªœ છે? અલà«àª¯àª¾àª"! હà«àª‚ મà«àª" નથી જો આ રહà«àª¯à«‹.' મે કરાàªà«€àª‚ને રાડ પાડી. પણ કોઈઠકશà«àª‚ સાંàªàª³à«àª¯à«àª‚ જ નહીં. કોઈને મારામાં રસ ના હોય તેવà«àª‚ લાગà«àª¯à«àª‚. બધા નિશà«àªšà«‡àª¤àª¨ પડેલા મારા શરીર તરફ શોકથી જોઈ રહà«àª¯àª¾àª‚ હતા. હà«àª‚ ફરીથી મારા સà«àªµàª¾àª¨àª¾ àª"રડામાં ગયો. મે મારી જાતને પà«àª›à«àª¯à«àª‚, 'શà«àª‚ હà«àª‚ ખરેખર મરી ગયો છà«àª‚? અરે! મારી પતà«àª¨à«€, મારા બાળકો, મારા મા-બાપ, મારા મિતà«àª°à«‹ - બધા કà«àª¯àª¾àª‚ છે?' હà«àª‚ બાજà«àª¨àª¾ àª"રડામાં ગયો. બધા તà«àª¯àª¾àª‚ રડી રહયાં હતા. àªàª•àª®à«‡àª•àª¨à«‡ આશà«àªµàª¾àª¸àª¨ આપી રહà«àª¯àª¾àª‚ હતા. મારી પતà«àª¨à«€ સૌથી વધારે આકà«àª°àª‚દ કરી રહી હતી. તેને સૌથી વધારે દà«àª– થતà«àª‚ હોય તેવà«àª‚ જણાતà«àª‚ હતà«àª‚. મારા બંને નાનકડા બાળકોને આ શà«àª‚ થઈ રહà«àª¯à«àª‚ છે, તેની કોઈ સમજણ પડતી હોય તેમ ના લાગà«àª¯à«àª‚. પણ તેમની મા રડી રહી હતી àªàªŸàª²à«‡ તેàª" પણ રડી રહà«àª¯àª¾àª‚ હોય તેમ લાગà«àª¯à«àª‚. અરે! મારા ઠવà«àª¹àª¾àª²àª¸à«‰àª¯àª¾ બાળકોને હà«àª‚ બહà«àªœ પà«àª°à«‡àª® કરà«àª‚ છà«àª‚, àªàª® કહà«àª¯àª¾àª‚ વીના હà«àª‚ શી રીતે વિદાય લાઇ શકà«àª‚? અરે! મારી પતà«àª¨à«€àª મારી કેટલી બધી સંàªàª¾àª³ લીધી છે, તેમ કહà«àª¯àª¾àª‚ વગર હà«àª‚ શી રીતે મરી શકà«àª‚? àªàª• વાર તો àªàª¨à«‡ હà«àª‚ કહીં દઉં કે, હà«àª‚ તેને અતà«àª¯àª‚ત ચાહà«àª‚ છà«àª‚. અરે! માબાપ ને તો àªàª• વાર કહી દઉં, કે હà«àª‚ જે કાંઇ પણ હતો તે તેમના કારણે હતો. મારા મિતà«àª°à«‹ વીના મે જીવનમાં ઘણી àªà«‚લો કરી હોત; àªàª® àªàª®àª¨à«‡ કહà«àª¯àª¾àª‚ વીના હà«àª‚ કઈ રીતે વિદાય લઉં? ઠલોકોને મારી ખરેખર જરૂર હતી તà«àª¯àª¾àª°à«‡ હà«àª‚ તેમના કશા કામમાં આવà«àª¯à«‹ નથી; àªàª¨à«€ દિલગીરી વà«àª¯àª•à«àª¤ કરà«àª¯àª¾ વીના હà«àª‚ શી રીતે મરી શકà«àª‚? જોને પેલા ખૂણામાં કોઈક છાના આંસૠસારી રહયો છે. અરે! ઠતો àªàª• જમાનામાં મારો જીગરી દોસà«àª¤ હતો. સાવ નાનકડા મતàªà«‡àª¦ અને ગેરસમજના કારણે અમે બે છà«àªŸàª¾ પડà«àª¯àª¾àª‚; અને અમારા અહંને કારણે કદી àªà«‡àª³àª¾ જ ના થયા. હà«àª‚ તેની પાસે ગયો અને મારો હાથ તેની તરફ લંબાવà«àª¯à«‹. મારે તેને મારી દિલગીરી સમજાવવી હતી. ફરી àªàª¨à«‹ જીગરી દોસà«àª¤ બની જવà«àª‚ હતà«àª‚. મારા દોસà«àª¤ મને માફ કરી દે.' : àªàª® કહેવà«àª‚ હતà«àª‚. 'અરેરે! àªàª¨à«‡ મારો હાથ દેખાતો નથી? ઠકેવો નિષà«àª à«àª° છે? હà«àª‚ આટલી સરળતાથી મારà«àª‚ હૈયૠઠાલવી રહà«àª¯à«‹ છà«àª‚; તો પણ હજà«àª‚ કેટલો અàªàª¿àª®àª¾àª¨à«€ છે? ખરેખર મારે આવા લોકો માટે લાગણીવશ ન થવà«àª‚ જોઇàª. પણ àªàª• સેકનà«àª¡. કદાચ àªàª¨à«‡ મારો હાથ નહીં દેખાતો હોય? àªà«‚લà«àª¯à«‹! મારà«àª‚ શરીર તો બહારના àª"રડામાં પડેલà«àª‚ છે ને? àª" àªàª²àª¾ àªàª—વાન હà«àª‚ તો ખરેખર મરી જ ગયો છà«àª‚.' હà«àª‚ મારા શબની બાજà«àª®àª¾àª‚ બેઠો. મને બરાબરનà«àª‚ રડવà«àª‚ આવી ગયà«àª‚. 'અરે! મારા àªàª²àª¾ àªàª—વાન મને થોડાક દિવસો માટે જીવતો કરી નાંખ. હà«àª‚ મારી પતà«àª¨à«€, મારા માબાપ, બાળકો, મિતà«àª°à«‹ ઠબધાને àªàª• વખત સમજાવી દઉં કે, ઠબધા મને કેટલા વà«àª¹àª¾àª²àª¾ છે?' àªàªŸàª²àª¾àª®àª¾àª‚ મારી પતà«àª¨à«€ મારી બાજà«àª®àª¾àª‚ આવી પહોંચી. ઠકેટલી સà«àª‚દર દેખાય છે? હà«àª‚ બરાડી ઉઠà«àª‚ છà«àª‚: ' અલી àª! તà«àª‚ ખરેખર સà«àª‚દર છે.' પણ àªàª¨à«‡ કà«àª¯àª¾àª‚ મારા શબà«àª¦à«‹ સંàªàª³àª¾àª¯ છે? 'મે કદી àªàª¨à«‡ આવા શબà«àª¦à«‹ પà«àª°à«‡àª®àª¥à«€ કહà«àª¯àª¾àª‚ હતા ખરા?' હà«àª‚ મોટી ચીસ પાડી દઉં છà«àª‚,' અરે àªàª—વાન મને થોડીક કà«àª·àª£à«‹ માટે જીવતો કરી દે.' હà«àª‚ રડી પડૠછà«àª‚. 'મને àªàª• છેલà«àª²à«€ તક આપી દે મારા વà«àª¹àª¾àª²àª¾. હà«àª‚ મારા વà«àª¹àª¾àª²àª¸à«‰àª¯àª¾ બાળકોને àªà«‡àªŸà«€ લઉં. મારી મા ને છેવટનà«àª‚ àªàª• સà«àª®àª¿àª¤ આપી દઉં. મારા બાપને મારા માટે ગૌરવ થાય àªàªµàª¾ બે શબà«àª¦ àªàª®àª¨à«‡ કહીં દઉં. મારા બધા મિતà«àª°à«‹àª¨à«‡ મે જે કાંઇ નથી આપà«àª¯à«àª‚, ઠમાટે àªàª®àª¨à«€ દિલગીરી માંગી લઉં. મારા જીવનમાં હજી રહેવા માટે àªàª®àª¨à«‹ આàªàª¾àª° માની લઉં.' મે ઉંચે જોયà«àª‚ અને ચોધાર આંસà«àª રડી પડà«àª¯à«‹. મે ફરી àªàª• પોક મà«àª•à«€. 'અરે! પà«àª°àªà«, મને છેલà«àª²à«€ àªàª• તક આપી દે મારા વà«àª¹àª¾àª²àª¾!'.... અને..... મારી પતà«àª¨à«€àª મને હળવેથી જગડà«àª¯à«‹ અને વà«àª¹àª¾àª²àª¥à«€ કહà«àª¯à«àª‚, " તમે ઉંઘમાં આમ કેમ રડી રહà«àª¯àª¾àª‚ છો? તમને કાંઇ થાય છે? તમને કોઈ ખરાબ સપનૠઆવà«àª¯à«àª‚ લાગે છે." àªàª•à«àª¦àª® જ મને àªàª¾àª¨ થયà«àª‚, 'અરે! હà«àª‚ જીવà«àª‚ છà«àª‚. મારી પતà«àª¨à«€ મને સાંàªàª³à«€ શકે છે.' મારા જીવનની ઠસૌથી સà«àª–દ પળ હતી. કાલે જ મરણ આવવાનà«àª‚ હોય àªàª® વિચારીને આજે જીવીઠતો ?
|
No comments:
Post a Comment